PKN

In een brief heeft ds. René de Reuver, scriba van het moderamen van de Generale Synode, zijn medeleven betuigd met de partnerkerken en -organisaties van Kerk in Actie in Israël en Palestina.

Een gebed om gerechtigheid en barmhartigheid, voor allen in Israël en Gaza die lijden onder geweld.

Uw dag van immense vreugde, Heer, werd een dag van diep verdriet en geween.
Wij klagen over geliefde onschuldigen in heel Israël,
wier lichamen en zielen werden gebroken en vermoord.
Hun kreet werd gehoord als een sirene van wanhoop en complete hopeloosheid,
Heer van hemel en aarde, ontferm U, hoor ons gebed!
Genees de gewonden, troost de gebrokenen.
En we bidden: God, moge zowel uw gerechtigheid als uw barmhartigheid in hun midden schijnen.
Heer, versterk ook uw gemeente,
laat ze een baken van uw licht en liefde zijn in deze diepe nood.
Heer, ontferm U, hoor ons gebed.

En we horen de roep van het volk van Gaza:
We hebben geen onderdak, we hebben geen voedsel, we hebben geen toekomst.
Ook wij verloren onze geliefde onschuldigen
en onze kinderen zijn gebroken door angst en nood.
Bid voor ons: dat God genade zal hebben en ons vrede zal schenken.
Heer, toon uw ontferming over deze gebrokenen.
En we bidden: God, moge zowel uw gerechtigheid als uw barmhartigheid in hun midden schijnen.
Heer, versterk ook daar uw kerk,
laat ook zij een baken van uw licht en liefde zijn in deze diepe nood.
Heer, ontferm U, hoor ons gebed.

Tegelijk kijken we ook naar onszelf, als mens en als kerk:
Heer, vergeef ons onze eigen zonden,
onze gedachten van eigen gerechtigheid,
en ons tekortschieten in uw glorie.
Heer, ontferm U over ons door uw Zoon Jezus Christus,
maak ons nederig en heilig.

Heer der heren,
breek de boog en de lansen van het kwaad en van de bozen.
Koning der koningen,
verbrand de strijdwagens met vuur,
en verhef uw Naam in Israël en onder de volken,
voor eeuwig en altijd,
tot Jezus komt, Jeshoea, de Heiland van de wereld, de Koning van de volken.
Maranatha

Robbert Jan Perk
Jan Minderhoud
Marleen Antonissen-van der Lou

In een brief heeft ds. René de Reuver, scriba van het moderamen van de Generale Synode, zijn medeleven betuigd met de partnerkerken en -organisaties van Kerk in Actie in Israël en Palestina.

Een gebed om gerechtigheid en barmhartigheid, voor allen in Israël en Gaza die lijden onder geweld.

Uw dag van immense vreugde, Heer, werd een dag van diep verdriet en geween.
Wij klagen over geliefde onschuldigen in heel Israël,
wier lichamen en zielen werden gebroken en vermoord.
Hun kreet werd gehoord als een sirene van wanhoop en complete hopeloosheid,
Heer van hemel en aarde, ontferm U, hoor ons gebed!
Genees de gewonden, troost de gebrokenen.
En we bidden: God, moge zowel uw gerechtigheid als uw barmhartigheid in hun midden schijnen.
Heer, versterk ook uw gemeente,
laat ze een baken van uw licht en liefde zijn in deze diepe nood.
Heer, ontferm U, hoor ons gebed.

En we horen de roep van het volk van Gaza:
We hebben geen onderdak, we hebben geen voedsel, we hebben geen toekomst.
Ook wij verloren onze geliefde onschuldigen
en onze kinderen zijn gebroken door angst en nood.
Bid voor ons: dat God genade zal hebben en ons vrede zal schenken.
Heer, toon uw ontferming over deze gebrokenen.
En we bidden: God, moge zowel uw gerechtigheid als uw barmhartigheid in hun midden schijnen.
Heer, versterk ook daar uw kerk,
laat ook zij een baken van uw licht en liefde zijn in deze diepe nood.
Heer, ontferm U, hoor ons gebed.

Tegelijk kijken we ook naar onszelf, als mens en als kerk:
Heer, vergeef ons onze eigen zonden,
onze gedachten van eigen gerechtigheid,
en ons tekortschieten in uw glorie.
Heer, ontferm U over ons door uw Zoon Jezus Christus,
maak ons nederig en heilig.

Heer der heren,
breek de boog en de lansen van het kwaad en van de bozen.
Koning der koningen,
verbrand de strijdwagens met vuur,
en verhef uw Naam in Israël en onder de volken,
voor eeuwig en altijd,
tot Jezus komt, Jeshoea, de Heiland van de wereld, de Koning van de volken.
Maranatha

Robbert Jan Perk
Jan Minderhoud
Marleen Antonissen-van der Lou

Van de scriba van de generale synode:
“Met afschaffen van bed-bad-broodregeling zakken we als samenleving door een ondergrens”

De meest kwetsbare mensen in onze samenleving mogen we nooit laten vallen. Door het afschaffen van de bed-bad-broodregeling komen mensen op straat te leven. “Met deze maatregel zakken we door een morele ondergrens.”

René de Reuver, scriba van de generale synode van de Protestantse Kerk in Nederland: “Wanneer zelfs de meest minimale middelen om mensen te helpen al niet meer mogen, blijft er van de medemenselijkheid weinig over. Een overheid moet een schild voor de zwakken zijn, maar juist deze kwetsbaren laten we nu als een baksteen vallen.”

Niet op straat

De bed-bad-broodregeling kwam in 2014 tot stand, naar aanleiding van een klacht van de Protestantse Kerk in Nederland. Het Europees Comité voor Sociale Rechten stelde toen dat de Nederlandse overheid ervoor moet zorgen dat niemand in het land verstoken blijft van voedsel, kleding en onderdak: bed, bad en brood. Dat geldt ook voor afgewezen asielzoekers; zij moeten worden opgevangen en niet op straat gezet. De Reuver: “Het is onbegrijpelijk dat we zulke uitspraken tien jaar later niet meer serieus nemen.”

De mens als mens zien

Jurjen de Groot, directeur van Kerk in Actie, zegt dat de kerk altijd hulp zal blijven bieden aan de mensen die dit het hardste nodig hebben: “De rol van de kerk in de samenleving wordt noodzakelijkerwijs steeds groter, doordat de overheid zich steeds meer terugtrekt.
Deze terugtrekkende beweging werkt bovendien averechts. Bij werkbezoeken is mij opgevallen dat nabijheid en persoonlijke aandacht voor mensen veel meer oplevert dan grote, harde woorden.
De mens echt als mens zien, daar staan we als kerk voor.”

Op vrijdag 19 en zaterdag 20 april was de eerste reguliere synodevergadering die ik meemaakte. Die van februari was namelijk extra ingelast. Al vroeg vertrokken mijn medesynodelid en ik van de carpoolplaats in Frieschepalen en pikten later in Heerenveen nog een synodelid op. We kwamen op tijd in Lunteren aan, bij conferentiecentrum ‘De Werelt’, midden in de bossen.

De Generale Synode bestaat uit 64 leden: predikanten, ouderlingen, ouderling-kerkrentmeesters en diakenen. De elf classes vaardigen elk vijf leden af. Ook zijn er afgevaardigden afkomstig van kerkgenootschappen waar de PKN mee verbonden is.

De Friese afdeling bereidt de synodevergaderingen altijd met de afgevaardigden van de Classis Groningen-Drenthe voor. Het is goed om samen de onderwerpen die op tafel komen te bespreken. Daarnaast leer ik hierdoor alvast wat gezichten kennen en kan ik van hun ervaring gebruik maken. Uiteindelijk nemen tijdens de landelijke synodevergadering alle leden een eigen standpunt in, zonder last of ruggespraak. Dat betekent dat de leden vrij zijn om eigen keuzes te maken.

Op 19 april begonnen we met een ochtendgebed. De vergadering was strak gepland met voor elk onderwerp een vastgestelde tijd. Zoals wel vaker bij vergaderingen is het lastig om je daar aan te houden. Soms roept een onderwerp meer vragen op en is extra tijd nodig. De hele vergadering is er pers aanwezig en alles wordt live uitgezonden (ook later terug te kijken) met uitzondering van de benoemingen. Tijdens dat onderdeel vertrekt de pers en gaat de camera uit. Voor wie de livestream wil terugkijken, je kunt het vinden via Google of op: https://protestantsekerk.nl/synodeagenda/generale-synode-april-2024/

De datum van de volgende synodevergadering is al bekend: 21 juni. Twee weken daarvoor staan de agenda en bijbehorende stukken op de website van de Protestantse Kerk. Daar komt ook de informatie over de livestream te staan.

Aafke Nicolai

Sinds het begin van dit jaar zit ik in de Generale Synode van de Protestantse Kerk in Nederland als afgevaardigde van de Classis Fryslân.

Meestal volgt dan een rustige periode waarin je je kunt voorbereiden op de eerste vergadering.
Dit jaar liep het anders. Er lag nog een belangrijk onderwerp, de regeling voor de kerkelijk werkers.
Normaal zou de eerste vergadering plaatsvinden in april.

Het onderwerp was zo belangrijk dat het niet kon wachten en de Generale Synode dit jaar al op 8 februari bij elkaar kwam op het conferentiecentrum van de kerk Hydepark te Doorn. Ik ontving al op tijd de nodige informatie en er was voor de ‘nieuwe’ leden een online voorbespreking met het moderamen van de synode.
De vergadering van 8 februari verliep rustig.
De meningen liepen niet erg uiteen.
Iedereen was ervan overtuigd dat de kerkelijk werkers een duidelijk rechtspositie moeten hebben. Nu komt het vaak voor dat zij na twee jaar ontslag krijgen en meestal parttime werken, terwijl zij meer zouden willen werken.
Veel kerkelijk werkers doen op dit moment belangrijk werk. Hoewel de kerk kleiner wordt hebben we een gebrek aan predikanten en hebben we de kerkelijk werkers hard nodig.
Nog een aandachtspunt was de opleiding van de kerkelijk werkers.
Beide zaken, de rechtspositie en de opleiding zullen de komende tijd beter geregeld worden, zodat de kerkelijke gemeenten en de kerkelijk werkers meer zekerheid hebben.

Deze eerste vergadering was voor mij een sprong in het diepe. De gang van zaken en de terminologie moet nog vertrouwd worden.

Op dinsdag 19 maart was er een ontmoeting en kennismaking met het moderamen van de synode en de ‘nieuwe’ leden op het Landelijk Dienstencentrum van de Protestantse Kerk in Nederland te Utrecht. Het helpt om vertrouwd te raken met de manier van werken en de problemen waar de kerk mee te maken heeft.
Elke vergadering beginnen we met een viering, zodat we voor ogen blijven houden dat wij met elkaar verbonden zijn in geloof en vertrouwen houden in Gods rijk van liefde waar wij elke dag aan mogen bijdragen. Zijn Liefde verbindt ons met elkaar en de wereld om ons heen.

Ds. Aafke Nicolai

Afscheid en bevestiging Classispredikant

Op zondagmiddag 3 september 2023 nam ds. Wim Beekman in de Martinikerk te Franeker afscheid van de classis Fryslân – hij gaat met emeritaat – en werd ds. Riemer Praamsma bevestigd als de nieuwe classispredikant van Fryslân.
Namens de kerkenraad van It Keningsfjild waren Grietje Albada, Henk Boersma en Aafke Nicolai aanwezig.
In de ochtenddienst in de Mande te Bakkeveen hadden de gemeenteleden twee kaarten kunnen tekenen. Eén met een groet aan ds. Wim Beekman en één als bemoediging voor de nieuwe classispredikant Riemer Praamsma.
De Martinikerk in Franeker was goed gevuld. Wim Beekman leidde het begin van de viering. Hij las het Bijbelgedeelte uit Matteüs 6: 26-34. Met name vers 34 ‘Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.’ In de preek vertelde hij hoe twee totaal verschillenden gemeenten op hun eigen manier deden wat hun hand vond om te doen. Natuurlijk waren er ook zorgen, over het voortbestaan van hun gemeente in de toekomst.
Toch wisten zij dat het ging om vandaag: Omzien naar elkaar en de noden van de wereld. De Heer zal er uiteindelijk in voorzien.

Na het afscheid van ds. Beekman volgde de bevestiging van ds. Riemer Praamsma als zijn opvolger door ds. Ellen Peersman, de voorzitter van de Classis Fryslân. Ds. Praamsma haalde na zijn bevestiging de woorden uit Romeinen 13: 11 aan. Daar staat: ‘U kent de huidige tijd, het moment is gekomen waarop u uit de slaap moet ontwaken, want de redding is ons meer nabij dan toen we tot geloof kwamen.’ Voor hem ging het vooral om de laatste woorden van dit Bijbelgedeelte. Wij leven vandaag en doen wat ons te doen staat in deze gebroken wereld. Met de verwachting voor ogen dat wij onderweg zijn naar Gods toekomst, dankbaar voor die momenten dat zijn toekomst tastbaar en zichtbaar is in onze gemeenten. Na afloop was er gelegenheid om de gaande en de komende classispredikant een hand te geven.

Daarbij hebben we als afvaardiging van It Keningsfjild de kaarten met namen van gemeenteleden overhandigd. Dit werd zeer gewaardeerd.

Ds. Aafke Nicolai

P.s. Hebt u de dienst niet meegemaakt of online gevolgd, maar wilt u die toch graag alsnog zien? Dat kan via de kerkomroep.

Op 5 februari vond de eerste vergadering van de classis Fryslân in 2020 plaats.
Centraal stond in deze vergadering een bespreking van ‘Lichter Verkend’, een nota van de landelijke werkgroep ‘Kleine gemeenten lichter’.
Mevrouw Door-Elske Cazemier van de werkgroep was aanwezig om eventuele vragen te beantwoorden. Oorsprong van de nota was de wens van pioniergemeenten: een structuur voor kleine gemeenten die nog niet lang bestaan. Deze gemeenten hebben veelal geen kapitaal opgebouwd en kennen amper bezittingen. De oplossing die hun wordt aangereikt, kan echter niet naadloos worden overgebracht naar de situatie van kleine maar gevestigde gemeenten.
Wat echter wel voor bv. de Friese kleine gemeenten kan gelden, is de insteek: laat ambtsdragers de inhoudelijke zaken beheren, laat praktische punten over aan ter zake kundige lieden. Vanuit de vergadering kwam overigens ook de suggestie: zou een grote(re) gemeente niet mee kunnen kijken/praten/denken met de diaconie en het Cvk van een kleine gemeente? De reacties op de nota maken wel duidelijk dat de voorstellen als verademing worden gevoeld: “Heel blij mee’ / ‘Gewoon nodig’ / ‘Komt moai op ús paad’ / ’Fijn dat een kleine gemeente zo in stand kan worden gehouden, want daar ligt kracht.’ / ‘Gelukkig geen dwang tot samengaan of opheffing.’
Grote reserve wordt echter geuit bij de mogelijkheid, ook aangereikt, in één college de twee kerkelijke geldstromen te beheren, diaconaal college en CvK samen te voegen. Hier speelt dus heel duidelijk het verschil tussen pioniergemeenten en kleine gemeenten zoals wij die in Fryslân kennen. Het minst inhoudelijk is nog de kritiek dat een samenvoeging wel praktisch lijkt, maar geen vermindering van werk betekent. Maar van vele kanten wordt beklemtoond dat het niet goed is aan één persoon het beheer van twee geldstromen toe te vertrouwen. Blijven de stromen wel gescheiden? Gaan we zo niet ‘de kat op het spek binden’? Voor een kleine gemeente met veel geld vormt het voorstel geen model van ‘good governance’!
Aan de werkgroep “Kleine gemeenten lichter” vraagt de classis Fryslân dan ook de regels voor kleine gemeenten en kerngemeenten wél gelijk te trekken maar daarbij meer oog te hebben voor de verschillen die zeker op financieel terrein bestaan.

In 2013, toen we het woord woke nog nauwelijks gebruikten, heeft de Raad van Kerken in Nederland – waar ook de Protestantse Kerk toe behoort – schuld
erkend en verantwoordelijkheid genomen voor zijn aandeel in het slavernijverleden. Kerken en individuele kerkleden hebben een duister aandeel in dit verleden doordat ze slavenhandel en slavernij kritiekloos legitimeerden en er zelfs van profiteerden.

Voor God gelijk
Het onderliggende thema van slavernij is racisme: het benadelen of uitsluiten van mensen op basis van huidskleur of afkomst. In de slavernij werd dat concreet met een ‘superieur ras’ – de witte Nederlanders/ Europeanen – en een zogenaamd ‘inferieur ras’: de slaven van Afrikaanse herkomst, waarbij de eerste groep de tweede inzette voor eigen gewin. Als kerk hadden we toch beter moeten weten, zou je denken. In Christus is er immers slaaf noch vrije (Galaten 3). Alle mensen zijn beelddrager van hun Schepper en voor God gelijk.

Zeer terecht dus, deze schuldbekentenis. Maar niet genoeg, want na woorden komt het op daden aan. Wat moeten voor de Protestantse Kerk in Nederland en haar leden die daden zijn? Zit het ‘m in meer diversiteit in onze kerkelijke gemeenten? Zou onze witte kerk meer toenadering moeten zoeken tot zwarte? Dat zeker, en uiteraard met respect voor de afzonderlijke eigen gewoontes, traditie en vorm, in een wederzijdse en gelijkwaardige relatie. Maar hebben we ook niet – en misschien wel eerst – individueel nog een enorme slag te maken? Het superioriteit denken zit in ons witte mensen – kerkgangers of niet – nog altijd ingebakken, meer dan we zelf beseffen, vrees ik.

Moderne slavernij
In Nederland – en op meer plekken in het Westen – leven de meeste mensen lang en gelukkig. We zijn goed geschoold, verdienen genoeg en er is weinig corruptie. Ondanks alle crises hebben we de boel aardig onder controle. Dat maakt dat we onszelf snel top of the bill vinden, de hoogste aap op de rots. He