Van welk seizoen houd jij het meest?
Je denkt dan niet direct aan de herfst. Ik las een boek met de intrigerende titel ‘Geloven in seizoenen’. Het begint met de herfst. Daar zitten we nu zeker in.
De bladeren verkleuren en vallen van de bomen. Het is ook de tijd van de oogst.
Op zondag 10 november is er een oogstdienst. De herfst maakt melancholisch. Het kan ook herfst zijn in de kerk. In Johannes 6 vers 66 staat: ‘Toen trokken veel leerlingen zich terug en gingen niet verder met hem mee’. Dit is herkenbaar.
De kerken zijn minder vol. Het doet pijn om dat te constateren.
Het verhaal uit Johannes 6 gaat verder. In vers 67 staat: ‘Jezus vroeg nu aan de twaalf: ‘Willen jullie soms ook weggaan?’ De gemeente van Christus wordt kleiner, maar er zijn er ook die blijven en een prachtige veelkleurige herfstboom vormen.
In vers 68 staat: Simon Petrus gaf antwoord: ‘Naar wie zouden we moeten gaan, Heer? U hebt woorden van eeuwig leven’. Hij wil Jezus voor geen goud missen.
Petrus blijft, het is de vrucht van bezinning op wat voor hem echt van waarde is. Misschien liep je eerder mee met de massa. Iedereen hoorde immers bij een geloofsgemeenschap. Nu is het een bewuste keuze. In vers 69 staat: ‘en wij geloven en weten dat u de heilige van God bent.’
Geloven is vertrouwen in wat je nog niet ziet, zoals in de knoppen van de bomen al nieuw leven verborgen zit. Daar mag je op vertrouwen.
Het is pijnlijk dat minder mensen betrokken zijn bij kerk en geloven. Je kunt het vergelijken met een boom die zijn bladeren verliest in
de herfst. Het levert een andere veelkleurige boom van gelovigen. De vrucht van het verlies is dat je beseft hoe kostbaar je geloof is. In de knop zit de langverwachte toekomst van God met de mensen verborgen. Ik vind de herfst een hoopvolle tijd.
Aafke Nicolai
Opa
Enige tijd geleden heb ik samen met mijn moeder de zolder opgeruimd. Daar lagen jarenlang bewaarde schriftjes, albums, foto’s en knutselwerkjes. Alles door je handen. O kijk, dat is nog een brief van tante Minke of een tekening van toen ik in de eerste klas zat. Of een zelf ingeplakt album met plaatjes van het koninklijk huis. Ook vond ik een los blaadje. Uit mijn oude poëziealbum. Het album was al helemaal uit elkaar gevallen. Dit ene blaadje zweefde tussen alle andere papieren herinneringen. Ik pakte het op en las het. Het doet me denken aan een bekend Bijbelverhaal. Bij de evangelisten Matteüs, Markus en Lukas is het te vinden.
Het is een gelijkenis van Jezus, waarin hij vertelt van de zaaier. Kwistig strooit de zaaier met brede gebaren het zaad op de aarde. Er valt zaad op de weg. Het wordt vertrapt en door de vogels opgegeten. Er valt ook wat zaad op rotsachtige bodem, het schiet op en verdroogd door gebrek aan water. Ander zaad valt tussen de distels, de distels schieten op en verstikken het. Er valt ook wat zaad in vruchtbare aarde en dat brengt honderdvoudig vrucht voort.
Mijn opa schreef in het poëziealbum van zijn kleinkind in zijn prachtige schoolmeesterhandschrift het volgende:
En…. nog een versje voor Aafke Johanna.
Strooi vandaag een enk‘le bloem op des naastenpad,
strijk hem van ’t bezorgd gelaat enk’le rimpels glad,
lenig smart of droog een traan,
breng een enk’le zegen aan,
doe een woord van liefde horen
en…je dag is niet verloren.
Van je opa Johannes
Ds. Aafke Nicolai
‘Als nieuw!’
Protestantse gemeente It Keningsfjild sluit aan bij het jaarthema van de Protestantse Kerk: ‘Als nieuw! Leven in het licht van Gods Koninkrijk!’.
Het daagt uit om verantwoordelijkheid te nemen voor de medemens en voor de schepping.
‘Als nieuw! Leven in het licht van Gods Koninkrijk’ is inhoudelijk gebaseerd op het hoofdstuk ‘Van U is het Koninkrijk’ uit de visienota van de Protestantse Kerk. Scriba René de Reuver zegt daarover: “We bidden om de komst van het koninkrijk van God. Tegelijkertijd weten we door het woord van Jezus dat het koninkrijk nabij is, onder ons, hier en nu. Het is overal waar Jezus zich laat vinden en wij ons door Hem laten vinden. Dit vraagt om de levenskunst van scherp zien en onderscheiden waar het op aankomt. Zoals Paulus zegt: ‘Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.’ Deze levenshouding daagt ons uit om ‘als nieuw’ te leven.
Door te bidden, te zingen, te vieren en het goede te doen voeden we deze hoopvolle levenshouding.”
De illustratie van het jaarthema betekent het volgende.
- Het gouden hart en de kroon worden tegelijk vastgehouden. Waar hart en handen bij elkaar komen, gebeurt er iets.
- De handen (in gebed) reiken naar elkaar en geven zo het geloof handen en voeten.
- De witte lijn is een kroon, en tegelijkertijd een kring van mensen die met elkaar verbonden zijn, samen zingen, samen bidden.
- De schaduwlijn met gebogen hoofden: elkaar steunen in vreugde en verdriet.
Het is een inspirerend thema en het zal dit jaar telkens terugkomen in de activiteiten. Als eerste op de startzondag 29 september.
Ds. Aafke Nicolai
Bomen
Kortgeleden waren we een paar dagen in Duitsland en huurden een huisje in het bos. Wanneer je naar buiten keek zag je bomen. Geboren op de klei heb ik een voorliefde voor weidse uitzichten en wind. Maar bomen zijn belangrijk en onmisbaar voor ons milieu. In de omgeving van It Keningsfjild zijn we gezegend met bomen en weidse uitzichten. Wanneer ik aan bomen denk gaan mijn gedachten naar Psalm 1, daar worden mensen vergeleken met bomen.
Gelukkig de mens
die niet meegaat met wie kwaad doen,
……………………
Hij zal zijn als een boom,
geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht,
zijn bladeren verdorren niet.
Alles wat hij doet komt tot bloei.
Het roept bij mij een beeld op van vakantie. Hopelijk is er af en toe tijd om stil te staan, bij stromend water, een riviertje of beek. Waar je even uitrust en tot jezelf kunt komen. De omgeving in je opneemt en geniet van het moment. Want dat is de betekenis van vakantie, loskomen van alles wat moet van jezelf en anderen. Dat geeft ruimte om echt te zien wat voor moois de aarde te bieden heeft. Toen het in een kerkdienst die ik bezocht over Psalm 1 ging, werd mij eens gevraagd: Wanneer jij een boom was, welke boom zou jij dan willen zijn? Die vraag zette mij aan het denken over wie je bent en hoe je wilt zijn. Voel je je een robuuste kastanjeboom of een heerlijk geurende meidoorn of toch meer dat vrolijk bloeiende krentenboompje in het voorjaar. Iedere boom heeft, net als ieder mens, eigenschappen die uniek zijn. Ik lees in Psalm 1 dat God wil dat jij tot je recht komt zoals je bent, met al je eigenschappen, die bij je horen. Karel Eykman schreef bij iedere psalm een gedicht. Een stukje uit het gedicht dat hij schreef bij Psalm 1.
Als ik je zo zie
ben ik trots op jou.
Ik zou je mee willen geven:
Blijf nieuwsgierig en blijf overeind.
Ik wens dat we af en toe even stilstaan
en ons laten voeden door de bron van levend water.
Aafke Nicolai
Tobit: het leven als reis
Reizen zit mensen in het bloed. Wanneer het naar de zomer toe warmer wordt en de dagen langer, dan krijgen veel mensen zin om erop uit te gaan. Tegenwoordig hoef je niet eens meer zelf op reis om avonturen te beleven. Er zijn vele boeken met reisverhalen en tv-programma’s met reizigers.
Onze Belgische vrienden Aernoud, Philippe en Ruben liepen door de lage landen en ik herkende de route.
Ook in de bijbel staan reisverslagen. Het bekendste verhaal is dat uit Exodus. De naam zegt het al. Het volk trekt uit het land van de Egyptenaren op zoek naar een beter bestaan. Exodus betekent letterlijk uittocht. Jozef en Maria gaan op reis naar Bethlehem. Reizen gaat over de mogelijkheid om te groeien en nieuwe dingen te leren. ‘Waarheen je ook gaat, ga met je hele hart’, luidt een oude Chinese uitspraak. Dat is misschien wel een treffende samenvatting van het Bijbelboek Tobit.
Het boekje Tobit staat in de protestantse bijbel bij de deuterocanonieke boeken. Deze boeken hebben het net niet gehaald. Zij staan op de tweede plaats. Volgens de traditie worden de deuterocanonieke boeken wel gelezen, maar wordt er niet uit gepreekt. Veel mensen zullen daarom dit boekje niet kennen. Toch is het een prachtige vertelling, klein en fijn.
Rembrandt was bijzonder geïnspireerd door het boekje Tobit. Hij schilderde en tekende het verhaal en maakte etsen.
In de zomerperiode wil ik voor één keer toch preken over Tobit, in totaal drie keer.
Graag zou ik gemeenteleden willen uitnodigen met mij mee te lezen en mee de preek voor te bereiden. We gaan drie keer met elkaar een stukje uit Tobit lezen als voorbereiding op de overdenking.
De data zijn 20 juni, 25 juni en 11 juli, van 19.00 uur tot uiterlijk 20.00 uur in de Sint Piter te Ureterp. Opgeven mag, is niet nodig.
Ds. Aafke Nicolai
Rood
Wanneer ik voorga in de Mande of de Sint Piter doe ik in de consistorie mijn toga aan en pak een stola van de kleerhanger. Het vaakst de groene, ietsje minder vaak de paarse, nog weer minder vaak de witte en twee keer de rode stola. Soms is er enige verwarring. Welke kleur hoort bij deze zondag?
Dan check ik dat vaak nog even in het Dienstboek. Wel handig dat de kleur die over mijn schouders hangt overeenkomt met de kleur van het antependium, het kleed dat voor de tafel hangt. Op sommige dagen mag je kiezen.
De zondag na Pinksteren bijvoorbeeld. Je kunt dan kiezen voor wit of rood.
Bij Pinksteren hoort de kleur rood. Het rode antependium en de rode stola wordt alleen gebruikt met Pinksteren en de bevestiging van ambtsdragers. In Bakkeveen valt dit samen en is dit jaar dus maar één keer rood.
Rood heeft een dubbele betekenis. Rood staat voor liefde, passie en wijn, voor rode rozen en de rode loper. Rood heeft ook een andere kant. Het is ook de kleur van bloed en oorlog. De leerlingen van Jezus kunnen niet langer aanzien wat er om hen heen gebeurt. Zij hebben het bloed van Jezus gezien. Zij kunnen dat beeld van hun geslagen Heer niet uit hun hoofd krijgen. De leerlingen van Jezus hebben zich opgesloten. Weg, weg van verdriet en ellende, weg van teleurstelling. Maar dan waait er plotseling een verwarmende wind, die de luiken openrukt en de leerlingen naar buiten stuurt. Ga, ga erop uit. Niet het rood van het bloed zal het winnen, maar het rood van de vurige liefde en warmte van God voor ons.
Ds. Aafke Nicolai
Maak het verhaal af en kleur zelf de plaatjes
We zijn in de laatste weken een eind opgelopen met de verhalen van Marcus.
In korte en snelle pennenstreken schetst hij zijn evangelie. In Marcus 16 lezen we hoe Jezus wordt neergelegd in het rotsgraf in de tuin van Jozef van Arimathea. In zijn opstandingsverhaal wordt veel opengelaten. De vrouwen staan bij een leeg graf.
De verteller kleurt de plaatjes niet in, alsof hij zijn lezers wil zeggen: ‘Nu is het de beurt aan jou! In jouw leven wordt dit verhaal verder vertelt. Jij maakt deel uit van dit verhaal. Aan jou zal te zien zijn of het leven de dood overwint’.
Hoe doe je dat? Het begint met vertrouwen.
Daarover lezen we de komende weken. Zoals we erop mogen vertrouwen dat na elke winter het voorjaar begint. De zwarte schijnbaar dode aarde weer gaat leven.
Zo mag je vertrouwen hebben op een nieuw begin, na dood en verdriet, na mislukking en teleurstelling, telkens weer.
De Bijbelverhalen gaan met ons mee en laten zien hoe de volgelingen van Jezus op weg gaan. In het liedboek staat een lied dat een nieuw begin bezingt.
Lied 858 vers 1 en 2
Vernieuw in ons, o God,
uw liefde, lentelicht.
Herstel ons naar uw beeld en strijk
het kwaad uit ons gezicht.
Beadem ons, o Geest,
met wonderlijke kracht,
dan opent zich het leven weer,
een bloem in volle pracht.
Zie de oproep bij de kerkdienst van 14 april om een foto van de lente te sturen.
Aafke Nicolai
Bijna thuis
Henri Nouwen schreef een zeer geliefd boek met als titel ‘Eindelijk thuis’.
Daarin vertelt hij het verhaal van de verloren zoon aan de hand van het schilderij van Rembrandt over deze gelijkenis. Ik las kortgeleden de biografie van Etty Hillesum. Daarin gaat het over de ontwikkeling die Etty doormaakt.
Van een onrustige en zoekende ziel wordt zij een standvastige vrouw, die rust vindt in zichzelf, thuis is bij zichzelf. Ik zou bijna zeggen dat zij de goddelijke kern in zichzelf heeft gevonden. Zo gaat elk mens op weg in het leven.
Wanneer je op weg bent, op reis, zijn er altijd en overal vragen: Waar kom je vandaan, waarom ben je hier, waar ga je naartoe?
In het geloof vind je antwoord op die grote vragen.
Gaandeweg ga je leren waarom je hier bent op aarde, met vallen en opstaan.
Paasmorgen loopt er iemand verloren rond: Maria.
Ze is geestelijk dakloos, en weet niet meer waar ze het zoeken moet.
Alleen het graf is nog de tastbare herinnering aan haar geliefde rabbi.
En dan is Jezus daar die zegt: Maria!
Hij ziet tranen, twijfel, teleurstelling, pijn en hij komt tegemoet en noemt bij de naam. Zó doorbreekt hij de eenzaamheid.
‘Ik heb je bij je naam geroepen-Je bent van mij’(Jesaja 43: 1).
Christus zoekt ons.
Hij komt ons tegemoet, hij wil onder ons wonen. Nog voor wij hem zoeken komt hij ons tegemoet. Zijn laatste woorden zijn in het evangelie van Matteüs:
Zie ik ben met jullie alle dagen tot aan de voltooiing van deze wereld (Matteüs 28: 20).
Telkens laat hij weer een glimp zien van nieuw leven, van hoop, van liefde en komt hij, vaak door mensen heen, tegemoet.
Met Pasen mogen we thuiskomen.
Voor mensen die naamloos,
kwetsbaar en weerloos
door het leven gaan,
ontwaakt hier nieuw leven,
wordt kracht gegeven:
wij krijgen een naam.
(lied 647 vers 1)
Aafke Nicolai
Kiezen
We lezen in de maanden januari en februari steeds uit het boekje Marcus. Ik schrijf boekje, omdat het kleinste van de evangeliën is. Dat is zeker te merken bij het verhaal dat we lezen op de eerste zondag van de veertigdagentijd. Op zondag 18 februari lezen we het verhaal dat wordt omschreven als ‘de verzoeking in de woestijn’. Blijkbaar is het belangrijk dat je bij het begin van de veertigdagentijd nadenkt over wat je belemmert in het leven om het goede te doen. Bij de Rooms Katholiek broeders en zusters heet het de vastentijd. Een periode dat je bewuster leeft. Je doet iets niet. Bijvoorbeeld: geen koekjes eten, minder alcohol drinken of minder autorijden en vaker fietsen. Het kan ook iets zijn dat je dan juist wel doet. Bijvoorbeeld: bewust elke week een bezoekje brengen, een kaartje sturen of vaker vegetarisch eten.
Sommigen doen het geld dat je daarmee bespaart in een spaarpot en geven het aan een goed doel. Het is goed om op tijd na te denken over wat je dit jaar gaat doen.
De veertigdagenkalender van de ZWO-commissie van It Keningsfjild kan je op weg helpen.
Dit jaar lezen we Marcus 1: 12-15. Jezus wordt in de woestijn op de proef gesteld door de duivel. Matteüs en Lucas vertellen uitgebreid over de verleidingen waar Jezus aan blootgesteld wordt. Marcus vult het niet in. Ik hoorde eens een collega zeggen: ‘Je weet zelf wel wat je beproeving is’. Doe er dan deze veertigdagentijd iets aan.
Elke dag is er weer een nieuwe kans om het goed te doen.
Gebed om voor het goede te kiezen:
Goede God,
Ik weet niet hoe het is om in een woestijn te zijn.
Wel ken ik woestijn ervaringen in mijn leven.
Momenten van eenzaamheid en wanhoop.
Wanneer ik denk ‘komt het wel goed’.
Jezus ging er heen om na te denken.
Veertig dagen lang.
Ik weet niet of ik het zou volhouden, God.
Misschien als U mij zou helpen?
En wat als er ook nog stemmen kwamen
die zeiden dat ik niet in U moet geloven,
dat ik weg zou mogen uit de woestijn
eten en drinken zou krijgen en gelukkig worden?
Wat zou ik dan kiezen?
Wij bidden U: Help mij
om voor het goede te kiezen
en te geloven in het Goede Nieuws.
Amen
Ds. Aafke Nicolai
‘Mitt hjerte alltid vanker’
Wat is jouw mooiste kerstlied?
Het zou een vraag kunnen zijn op een pickwicktheezakje. Want kerst is zingen. Bij de antwoorden op deze vraag noteerde ik ‘Nu zijt wellekome’, ‘Er is een roos ontloken’ en ‘Ere zij God’. Zo heeft elk land zijn geliefde kerstliederen.
Er gaat geen Noors kerstfeest voorbij zonder dit lied: Mitt hjerte alltid vanker. Ook in Zweden en Denemarken is het lied in vele varianten bekend. En eerlijk gezegd zou ik graag een Nederlands kerstlied inruilen voor dit lied. Het neemt je mee in een sfeer van stilte en bezinning. De oorspronkelijke tekst werd geschreven door de piëtistische dichter-predikant Hans Adolph Brorson (1694-1764). Het staat als lied 480 in het Liedboek bij de afdeling Kerst, maar het zou volgens mij ook goed bij advent passen. Het is namelijk geschreven op een ingetogen bijna plechtige melodie. Wie ooit in Scandinavië is geweest herkent de stilte en de sfeer van het landschap.
Het gaat om de reis naar de kribbe, die wordt voorgesteld als een reis naar het hart.
Lees het langzaam en laat het tot je doordringen.
In vers 1 word je bepaald bij drukdoenerij, die is niet nodig bij de kribbe. In vers 2 staat dat Gods zoon in een stal moet slapen en dat terwijl zelfs dieren een veilige plek hebben om te slapen in vers 3. In vers 4 geven we ons over aan dat kind, in verwondering.
1 Ik wandel in gedachten
in Gods geboortehuis
gezegend zijn de nachten
van kerst, hier ben ik thuis.
Mijn hart vergeet de wereld
van haast en regeldruk.
Hier vind ik Jezus’ kribbe,
geloof is mijn geluk.
Meerdere mooie uitvoeringen in de oorspronkelijke vorm 
zijn te vinden op YouTube. Prachtig is de uitvoering bij
het huwelijk van de Noorse kroonprins Haakon en Mette-Marit
op 25 augustus 2001, gezongen door een vrouw uit de
oorspronkelijke Sami bevolking van Noorwegen, Mari Boine.
Ik wens iedereen gezegende kerstdagen.
Ds. Aafke Nicolai
Inspiratie
Van 20 tot en met 22 oktober 2023 was het inspiratiefestival op Terschelling.
Voor velen was het een hele klus om naar Terschelling te komen vanwege Babette. Zo heette de storm die over het noorden raasde. Boten vielen uit. Het regende, soms zelfs hagel. Geen regenpak hield de striemende regen en kou tegen. Schoenen waren doorweekt. Op het strand werd je omgeblazen.
Het maakte direct duidelijk wat wind (spiritus) kan doen. Het kan je helemaal van de weg blazen, je hebt kracht en doorzettingsvermogen nodig om
tegen de wind in te gaan, de wind kan je ook vleugels geven wanneer je de wind in de rug hebt.
Kernwoorden waren: Verbinden, verdiepen, vernieuwen.
De verbinding heb ik ervaren in de gesprekken met de festivalgangers. Ik heb ervaringen gedeeld over mijn leven en werk en verhalen gehoord van anderen. Mooie en inspirerende ideeën gedeeld. Geloof en leven kwamen samen in deze verhalen.
Verdieping heb ik ervaren in de workshop meditatie, waar je stil wordt. Die stilte geeft rust in een tijd waarin zoveel op ons afkomt. Even stilstaan bij wat goed is op dit moment.
Vernieuwing heb ik ervaren in de kerkdiensten, waar op zoek gegaan werd naar nieuwe taal en oude rituelen, die aansluiten bij deze tijd.
Het doel van dit festival was dat je geïnspireerd wordt en dit meeneemt naar je eigen situatie. Wat neem ik mee?
Voor mezelf heb ik mooie en inspirerende dagen gehad. Ik ga daar zeker iets mee doen.
Wat? Dat heeft nog even tijd nodig om te bezinken. Voor deze meditatie uit de openingsviering:
Maak het licht in mij lieve God,
maak het licht in mij
waai waai waai, met jouw geest
om mij heen-door mij heen
Uit de slotviering een deel uit het lied: Gods verhaal gaat door.
Als onze wegen leiden naar een nieuwe horizon,
zal God zijn trouw bewijzen; Hij houdt vast wat Hij begon.
Ook straks als onze paden niet langer samengaan;
Wij blijven diep verbonden in zijn Geest en in zijn Naam.
Gods verhaal gaat door; Hij geeft een nieuw begin.
Zo stappen wij de toekomst in.
Ds. Aafke Nicolai
Johannes 6 vers 9 ‘Er is hier wel een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen’
Een aantal keren per jaar vergadert de kerkenraad in de Mande en in het Teehûs.
De laatste anderhalf jaar vergaderen we hoofdzakelijk in de Mande, sinds Oekraïners een onderdak hebben gekregen in het Teehûs.
Eenmaal per jaar wijken we af van die locatie en gaan we naar een mooie plek voor bezinning.
Dit jaar zaten we op vrijdagmiddag 15 september 2023 aan een grote tafel in een tuin, aan de rand van bos en weiland, omgeven door bomen en zingende vogels. Het voelde als een geschenk om zo’n prachtige plek samen een aantal zaken van de gemeente te bespreken. Daar las ik het verhaal uit Johannes 6: 1-15, waarin Jezus ook niet binnen blijft zitten, maar erop uit gaat. Hij gaat naar het open veld en de menigte achtervolgt hem. Daar aangekomen blijkt het al laat te zijn en de mensen hebben honger. De leerlingen zien het niet zitten om voor zoveel mensen brood te kopen.
In Johannes 6 staat ‘Er is hier wel een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen – maar wat hebben we daaraan voor zoveel mensen?’ In alle vier evangeliën staat dit verhaal, alleen in Johannes is deze jongen. Hij heeft vijf broden en twee vissen. En het blijkt genoeg te zijn voor iedereen.
Mijn opa Johannes vertelde mij: ‘Het is volgens mij zo gegaan. De jongen was de eerste die zijn broodjes en vissen uit zijn jaszak haalde. De meesten hadden ook eten bij zich, maar hielden dat nog even achter. Toen de jongen deelde volgden anderen en was er ruim voldoende voor iedereen.’ Wanneer je deelt is er genoeg voor iedereen.
Bij de Kleasterochtend in Nykleaster Jorwert wordt ook afgesloten met een gezamenlijke, zelf meegebrachte lunch. Op 11 oktober 2023 gaan een aantal gemeenteleden hieraan meedoen. Op de bezinningsdag hebben we naast letterlijk brood ook ideeën, gedachten, plannen, teleurstelling, vernieuwing en hoop gedeeld. Wanneer we durven delen met elkaar dan gaan we samen op weg naar Gods toekomst, samen getuigen van geloof, hoop en liefde.
Op de bezinningsdag van de kerkenraad las ik een gebed voor dat in veel levens-situaties hoopvol en troostrijk kan zijn:
“Moge de God van liefde die zijn liefde uitdeelde
ons sterken in onze liefde voor anderen.
Moge de Zoon die zijn leven uitdeelde
ons helpen te delen met elkaar.
Moge de Heilige Geest die in ons woont
ons zo bezielen dat wij zelf een zegen zijn.”
Ds. Aafke Nicolai